Charles
Taylor - The Ethics of Authencity, hoofdstuk 4: Inescapable Horizons.
Wil men een waarachtige authenciteit en identiteit
ontplooien dan moet men volgens Charles Taylor met zijn medemens een dialoog voeren
en een relatie aangaan die beide gebaseerd zijn op een gefundeerde achtergrond.
In de dialoog moet men algemene hoofdlijnen over
het menselijk leven toepassen die men via opvoeding heeft meegekregen maar die
men ook kan ontplooien door relaties met anderen aan te gaan. Hierdoor ontstaat
een reflectie en kunnen we onze meningen toetsen en vormen, in functie van wat we met onze gesprekspartner bespreken. Het is door deze interactie met ouders,
geliefden, leraren en andere belangrijke personen dat we iets van ons zelf
kunnen overbrengen. Maar in ons tijdperk waar zogezegd alles moet kunnen, kan
deze zelfontplooiing verzanden in een chaotisch ontaard individualisme. Het
moreel ideaal heeft daarbij geen schijn van kans om te overleven want er is
alleen maar een algemene ongelijkwaardigheid.
De
juiste weg moeten we zoeken met achtergronden of horizonten die een dusdanige
ideale waarde bezitten dat ze gelden voor iedereen en dat ze ons allen ook
verbinden. Het hebben van respect voor elkaar staat hierin centraal. Taylor
besluit zijn betoog door te verklaren dat ware identiteit pas kan ontstaan in
het opgaan in een onbaatzuchtig of zelfs religieus ideaal.
